Katmandu Vadisi, kontamine akiferler ve ekosistemlerin yanı sıra, uzun süredir devam eden bir çöp ve düzensiz çöp dökümü problemiyle karşı karşıya. Bu, hem nüfus arasında farkındalık eksikliğine hem de uygun atık yönetimi eksikliğine atfedilir. Muson sırasında, çöp genellikle kanalizasyon sisteminde sona erer ve drenaj kanallarının su basmasına neden olur. Hızlı büyüyen bir nüfusla-şu anda 1,7 milyondan fazla-Katmandu Büyükşehir Şehri (KMC), sadece hava kalitesi ile değil, aynı zamanda 2015 depremi tarafından ağırlaştırılan bir durum olan atık yönetimi altyapısı üzerinde artan baskı ile mücadele ediyor. tek başına Nepal genelinde yaklaşık 14 milyon ton atık yarattı. [1] [2] 0

1990'larda Katmandu, Bishnumati ve Bagmati nehirlerinin nehir kenarlarını damping alanları olarak bile kullandı. Bagmati Nehri'ni çevreleyen Teku bölgesi, bugün KMC tarafından işletilen şehrin en büyük atık transfer istasyonunu buluyor. Şehrin çeşitli bölgelerinden atıklar burada toplanır ve daha sonra belediye depolama alanına transfer edilir. [1] [3] 30 yıldan fazla bir süre önce insanlar hala yüzmeye ve sudan içebilse de, halı endüstrisinden, fabrikalardan ve hane halklarından atıklarla taşan biyolojik çeşitliliği ve bitki örtüsünün çoğunu öldürdü. Endüstriyel atıkların nehirlere atılmasını yasaklayan ilk düzenlemeler sadece 2011'de geldi ve hala zayıf bir şekilde uygulanıyor. Buna ek olarak, Bagmati Nehri kum madenciliği için yasadışı olarak kullanılırken, nehir yataklarında deşarj birikmiş ve doğal yaşam alanlarını yok etmek. Bugün gayri resmi bir damping sitesi olarak hizmet etmeye devam ediyor ve 'biyolojik olarak ölü' olarak kabul ediliyor. [1] [4] Korumacıların bulunduğu gibi, yüksek konsantrasyonlarda amonyak, nitrat, fosfat, demir, arsenik, cıva, vb. Ve pH bazı gerginliklerde 9'u aşar, bu da suyu sulama amaçları için uygun hale getirir. Sadece son on yılda, yetkililer en büyük zararlarla başa çıkmak için küçük çaba göstermeye başladılar. 2013'ten bu yana, haftalık bir temizlik kampanyası-Bagmati Safai Maha Abhiyan-yerel yetkilileri, sivil toplum gruplarını ve genellikle yaklaşık 2.000 vatandaşın nehirden, her şeyden önce plastikten tonlarca çöp balık tutması için gerçekleşiyor. Eylem Ulusal Hükümet tarafından başlatıldı, ancak şimdi Cumartesi günü aşağıdaki eylemi koordine etmek için her Çarşamba günü bir araya gelen aktivistler tarafından yönetiliyor. [4] [5]

Sisdol depolama şimdiye kadar ülkenin en büyük depolama alanı olmuştur ve uzun zamandır kapasitelerine ulaşmıştır. Nuwakot bölgesinde, Katmandu'nun kuzeyinde yer alan, 2005 yılında kuruldu ve başlangıçta sadece geçici bir bertaraf alanı olarak planlandı. Araştırmacılar siteyi teknik ve çevre açısından uygun olmayan ve yerliler protestoları aşamalı olarak görmesine rağmen, bugüne kadar kullanımda devam etti ve büyüyen atık hacimlerini atmak için birkaç uzatma aldı (miktar quintupled). 2020 itibariyle Katmandu ve Patan'ın metropol bölgeleri de dahil olmak üzere Katmandu Vadisi'nin farklı yerlerinden günde 1,2 00 ton ayrışmamış çöp aldı. [6] [7] [8] [9] Atık birikimi - büyük miktarlarda organik atık (yüzde 63) ve tehlikeli ve tıbbi atık dahil - sera gazlarının ve sızıntı örgüsünün çevreye, kirletici havaya salınmasına yol açtı. toprak ve nehir. Yakın tarihli bir etki değerlendirmesi, düzenli depolama alanına yakın birçok yerin önemli çevresel ve sağlık etkilerinden muzdarip olduğunu ortaya koymuştur. Yakındaki yerliler aşırı kokuya katlanmak zorundadır ve birikmiş atıkların kontaminasyonundan kaynaklanan sık hastalıklarla (dizanteri, ishal ve hatta muhtemelen kanser) karşı karşıya kalırlar. Sızdırmazlığın Kolpu Nehri'ne kontrol edilmemesi, bölgedeki tarımı ve sığırları olumsuz etkiledi. [2] [9] 0

Nepal hükümeti yakın zamanda sıfır atıklara yönelik uzun vadeli bir stratejinin bir parçası olarak, 2030 yılına kadar düzenli depolama alanlarında atık bertarafını önemli ölçüde azaltma tutkusunu açıkladı. 2018 yılında, önümüzdeki 20 yıl boyunca bir atık yönetimi planı oluşturmak için Fin-Nepalese Ortak Girişim Nep w aste ile yeni bir kamu-özel ortaklığı kuruldu ve daha sonra hizmetlerin yine belediye tarafından ele alınması gerekiyor. Şirket şimdi kapıdan kapıya koleksiyon, sokak süpürme, nehir kıyısı temizleme, geri dönüşüm ve Katmandu ve dokuz komşu belediyede nihai bertaraf faaliyetlerinde yaklaşık 65 atık şirketi denetliyor. Bu, yeni bir transfer istasyonu (Teku bölgesinde), bir işleme tesisi (organik ve organik olmayan atıkları ayırmak ve gübre, doğal gaz ve elektrik üretmek için) ve yeni bir depolama () olarak atık toplama ve altyapısını iyileştirmeyi vaat ediyor ( Bancharadanda'da) inşa ediliyor. Bancharadanda depolama alanının 2021'de Sisdol'u belediye düzenli depolama alanı olarak değiştirmesi için açılması planlandı ve sadece daha önce ayrılamayan atıklar almalıdır. [2] [8] [10] Ancak, 2020'de geçici alternatif bertaraf alanlarını dikkate almaya başladı, böylece yüklenicilerin ihmali nedeniyle inşaatlar gecikti [7]. > Bu planlara rağmen, geri dönüşümün çoğu, kapıdan kapıya koleksiyonu (genellikle biraz geri ödeme ile) ve sokaklarda, gayri resmi dökümlerde ve nehir kıyılarında (hala bir Transfer istasyonlarında (bazıları ayrıcalıklar tarafından işletilen) ve depolama alanlarında çok fazla atık düzensiz olarak atılır), böylece nispeten yüksek geri dönüşüm oranları elde edilir (örneğin hurda için yüzde 50). [2] [6] Katmandu vadisinde 10.000 ila 15.000 arasında atık seçici vardır, bunların çoğu nehir kıyısı boyunca gayri resmi yerleşimlerde yaşayan [2] [11]. Genellikle bağımsız olarak çalışırlar ve-özellikle toplayıcıların çoğunun kadın olduğu depolama alanları ve transfer istasyonlarında-toksik dumanlar ve tehlikeli atıklarla temas (kimyasallar, piller, cıva içeren ve hastane atıkları) dahil olmak üzere tehlikeli ve sağlıksız koşullara maruz kalırlar. . Birçoğu daha düşük kastlara aittir ve kast sisteminin resmi kaldırılmasına rağmen, sosyal damgalanma ve ayrımcılıkla yüzleşmeye devam eder, çünkü atıklarla çalışmak sosyal olarak “kirli” ve “Dalitlerin İşi” olarak kabul edilir. Belki de en savunmasız olanlar, scrap mağazası satıcıları tarafından gayri resmi olarak istihdam edilen insanlardır, çünkü gerçekleştirmek için kalıcı baskı altındadır. Katmandu'nun yaklaşık 700 ila 800 kayıtsız hurda satıcısı olduğu tahmin edilmektedir (Kabaddis olarak adlandırılır). Öte yandan, çoğunlukla Hintli erkekler olan gayri resmi kapıdan kapıya koleksiyoncular daha iyi bir konumdadır. Geri dönüştürülmüş hurdaların çoğu gayri resmi olarak Hindistan'a ihraç ediliyor, bu da çoğunlukla Hint topluluğu tarafından yönetilen kazançlı bir iş. [1] [2] [3] 0

Atık seçici topluluğunun durumunu iyileştirmek için taban çabaları olmuştur. 2013 yılında, uluslararası STK pratik eylemi, Katmandu Vadisi'nin beş belediyesinde PRISM projesini (“Katı Atık Yönetim Sektöründeki Katı Atık Yönetim Sektöründe Yoksulluğu Azalt”) başlattı. Sosyal korumayı ve tanınmayı geliştirin. Diğerleri arasında atölyeler, imza kampanyaları, sunumlar ve performanslar, danışmanlık atölyeleri ve bir gösteri yürüyüşü başlattı. Bir etkinlikte yaklaşık 750 kişi - yetkililer, medya, vatandaş ve sivil toplum ve çeşitli sektörlerden temsilciler - katıldı. Ayrıca yeni bir atık seçici derneği ve Samyukta Safai Jagaran (Sasaja) adlı kooperatifin kurulmasına yardımcı oldu. [12] [13] Proje özellikle kadınların atık seçici gruplarıyla çalıştı, örneğin kadınların sektördeki sosyal tanınma ve korumasını güçlendirmeyi amaçlayan Hamro Mahila Samuha. Bir grup kadın atık seçici, onları sömürücü istihdam biçimlerine daha az bağımlı hale getirmek için girişimcilik beceri geliştirme eğitiminden yararlandı. [11] [14] 0

2014 yılında STK, AB finansmanı alan projenin, kapasite geliştirmesinden yararlanan atık seçicilerin durumunu iyileştirdiğini iddia etti. , koruyucu donanım, banka hesaplarına ve kredilerine erişim, yıllık sağlık kontrolleri, çocuklar için eğitim ve daha yüksek gelir. Bazı atık seçicileri de küçük işletmeler kurmaya teşvik edildi. [14] [15] 0 0 Bununla birlikte, yeni depolama planlarının toplumu nasıl etkileyeceği ve yakın zamanda benimsenen İşçi Yasası ve Katkılar Temelli Sosyal Güvenlik Yasası - Sosyal Güvenliğe olası erişim de dahil olmak üzere gayri resmi işçilerin haklarını iyileştirmeyi vaat eden etkili bir şekilde uygulanacaktır. [2]

Yeni Bancharadanda depolama alanları, Fin-Nepal ortak girişim Nepwaste'nin gözetiminde Lumbini Koshi ve Neupane JV şirketleri tarafından inşa ediliyor. Katmandu ve dokuz komşu belediyeden atıkları ele almalı ve 2021'de açılması planlanıyor. Nuwakot'ta, kapasitelerine ulaşan şu anda kullanılan Sisdol depolama alanından yaklaşık üç kilometre uzaklıktadır. Buna ek olarak, Nepwaste, Katmandu'da yeni bir transfer istasyonu ve organik malzemenin (şu anda tüm atıkların yüzde 63'ü) iyileşmesini iyileştirmesi gereken bir işleme tesisi kuracak. [2] [7] [10]