Renuka Barajı Projesi, Delhi Ulusal Başkent Bölgesi için bir içme suyu temini planı olarak tasarlandı ve Sirmaur bölgesindeki Dadahu'da Giri Nehri'nde 148 m yüksekliğinde kaya dolgu barajının ve Barajın Toe'sinde bir güç merkezi inşa etmeyi öngörüyor. Proje maliyetinin yüzde 90'ı Delhi hükümeti tarafından karşılanacak olsa da, Himachal Pradesh maliyetin yüzde 10'unu taşıyacak. Projenin Kasım 2014'e kadar tamamlanması planlandı. Proje inşaatı, projeye verilen çevre iznine ilişkin itirazlar nedeniyle 2010-11 yılında Ulusal Çevre Temyiz Kurumu/Ulusal Yeşil Mahkeme tarafından kaldı. Proje maliyetleri son birkaç yılda ~ 3.572.19 crore'den ~ 5.000 crore'ye yükseldi. Projenin kökenleri aslında Mayıs 1994'e kadar, Himachal Pradesh, Delhi, Haryana, Uttar Pradesh ve Rajasthan'ın Yukarı Yamuna Nehri'nin sularının kullanımı ve tahsisi için bir Mutabakat Zaptı (MOU) imzaladığı zaman. HP'nin Sirmour bölgesinde inşa edilecek Renuka depolama barajını da içeriyordu. MOU, devlet kurumunun HP Power Corporation Ltd'nin (HPPCL), merkezde finanse ederken projeyi inşa edeceğini, işleteceğini ve sürdüreceğini söylüyor. Bununla birlikte, bu barajın 60'larda o sırada geçerli olmayan 40MW hidroelektrik bitki olarak önerildiğine dair kanıtlar var. Daha sonra, proje teklifine sermayeye içme suyu tedarik etme amacı eklendi. Bugün itibariyle, baraj Delhi Su Kriziyle başa çıkmak için "acil" bir önlem olarak tanıtılıyor (“Aciliyet Maddesi”-1894 Arazi Edinme Yasası'nın 17-4 bölümü-Arazi edinme sürecinde kullanıldı ve bu şekilde baraj Yetkililer, arazi sahiplerinin arazi edinimine karşı itiraz etme hakkından uzaklaştılar). Projenin eleştirmenleri, proje ile ilişkili “aciliyet” ve Delhi’nin su kıtlığı ile bağlantısı hakkında sorular ortaya koydu [1]. Projeyi haklı çıkarmak için, hem Kongre hem de Bharatiya Janata Partisi'nden (BJP) yerel politikacılar, "geriye dönük bölgeye" çok ihtiyaç duyulan kalkınmayı getirme konusunda söz veriyorlar. Bahsedilen, proje tarafından edinilecek arazi idi. özel, ortak veya orman arazisi. Bu, hala tartışılan ana sorun haline geldi. Bu proje için yönlendirilecek toplam tarım arazisi 32 köye ait 1.231 hektardır. Baraj ve rezervuarı, ayrılmış orman merkezlerinin 909 ha'sini batıracak 49 Ha Renuka Yaban Hayatı Koruma Alanı (RWLS) dahil [2]. 0

Edinilecek arazinin büyük bir kısmı, yaklaşık%40, 49 hektar RWL'lere ait olan ormanlık alandır. Yetkililer 2001-02'de bu araziyi satın almayı talep ettiğinde, teklif ilk olarak Birlik Çevre ve Orman Bakanlığı (MOF) tarafından korunan alanlarla ilgili Yüksek Mahkeme kararlarına dayanarak reddedildi. 2005 yılında, Ulusal Yaban Hayatı Kurulu ve daha sonra Yüksek Mahkeme, korunan alanın saptırılmasını bazı önerilere bağlı olarak temizlemiştir. Proje için orman temizliği, satın alınacak 450 hektarlık özel arazinin çoğu Shamlaat toprakları (özel ormanlar) kategorisi altına düştüğü için olayın en karmaşık sorunudur. Bir Yüksek Mahkeme kararına (2009 T n Godavarman davası) göre, bu ağaçların kesilmesi ve bu bölgenin orman dışı kullanımının da bir orman izni ihtiyacı olsa da, Renuka için orman temizliği için ankete dahil edilmemişlerdir. Baraj. Çevre temizliği, projeden etkilenen köylerden biri olan, ancak toplam 30 köyün çıkarlarını temsil eden Mohtu'da yaşayan Bay Sharma tarafından Ulusal Yeşil Mahkeme'de (NGT) meydan okuyor. Ana iddialar, projenin yerel ekoloji üzerindeki etkileri ve bir sosyal etki değerlendirme çalışmasının olmaması ile ilgilidir. ÇED, proje için gereken arazi miktarı ile ilgili olarak yanlış verilere sahip olduğu için de zorlanmıştır. Dilekçeler ayrıca proje savunucularını çevresel etki değerlendirmesinde çok sayıda orman arazisi ve proje tarafından batırılacak ağaçları dahil etmek ve Himachal eyaletinde en düşük tazminat oranlarına sahip olmakla suçladılar. Bay Sharma şunları açıkladı: “Baraj savunucularının Bigha başına 60.500 Rs'de takviye edilemez araziler için tazminat ödeyerek Bigha başına 6,80.000 Rs ödeyerek arazi satın aldıklarını bilgilendirme temyizlerini öğrendik. Arazi fiyatlarındaki eşitsizlikleri sorduğumuzda, insanlar arazi satın almadıkça veya sattıkça arazi fiyatlarının durgun olduğunu söylediler. Burada kalmanın çok verimli ve kazançlı olduğu için kimsenin araziyi satmak istemediği açık değildir. İnsanlar son 100 yıldır buradan taşınmadı ”[2]. Renuka Barajı'nın kapanması, projeye tamamen karşı çıkmak için Renuka Barajı Sangarsh Samiti (özellikle 2009'dan beri) gibi yerel kolektiflerde bir araya geldi. Yeniden yerleşim ile ilgili sorunların yanı sıra, projenin temelini sorgulamaya başladılar. Delhi, Giri Nehri'nin sularını kullanmak istiyorsa, baraja gerek olmadığını iddia ediyorlar; Her durumda aynı su Yamuna'ya ve daha sonra Delhi'ye akar. Mart 2015'te, temyiz hala Ulusal Yeşil Mahkemede beklemede olmasına rağmen, Birlik Çevre ve Orman Bakanlığı (MOF), 2014 yaz ayındaki baskının ardından 909 hektarlık orman arazisinin saptırılması için izin verdi. Singh Pathania Birlik Su Kaynakları Bakanı Uma Bharti konuyu hızlandırdı [4]. Proje hakkında resmi verilerle ilgili ciddi bir sorun var. Resmi belgeler, Renuka Projesi'nin farklı rakamları sunumları sunmaktadır: HP Power Corporation'ın web sitesi, Çevresel Etki Değerlendirme Raporu, Bilgi Hakkı (RTIS) sorgularına çeşitli yanıtlar, batma alanları, arazi hakkında homojen olmayan bilgiler sunmaktadır. edinilen ve etkilenen ailelerin sayısı. Bu karışıklık, toplum düzeyinde öngörülemeyen bir durum yaratmaya katkıda bulunur. Manshi Asher [1] 'e göre, bu insanların sesleri "çok çeşitli geleneksel, geçim ve zencefil, sarımsak ve domates gibi nakit mahsullerin ekimine dayanan gelişen bir tarım ekonomisine" bağlı olarak "vokal tarafından batırıldı" Toplumdaki, çiftliklerinin ve ormanlarının küçük bölümlerini kaybedecek ve “kalkınma” meyvelerini dört gözle bekleyen etkili kişiler. Bilim adamları ve aktivistler Delhi'nin neden diğer talep yan yönetimi seçeneklerini almadığını soruyor. ve Delhi'nin mevcut su kaynağını en eşit bir şekilde kullandığını unutmayın. Aslında, nüfusun büyük çoğunluğu günlük temel ihtiyaçları için su almak için mücadele ederken, su en boş olarak kullanan adalar var. Şehir zaten Bhakra Barajı'ndan su çekerek, Tahri projesinden de su alıyor ve şimdi Renuka Barajı'na bakıyor. Dahası, Kish'ten kalan Yamuna sularının kalan payını çekmeyi bekliyor Uttarakhand'daki Au ve Lakhawar-Vyasi barajları [5]. Dünya Bankası, Delhi'nin suyunun yüzde 40'ının, çoğunlukla eski ve sızan borular nedeniyle, yüzde 10'luk uluslararası en iyi uygulamaya kıyasla kaybolduğunu belirtmişti. Delhi'nin yaklaşık 720 mgd su sağladığı göz önüne alındığında, kayıplar Renuka projesinin tedarik etmesi beklenenden daha fazla 288 mgd'ye kadar çalışır [5]. Asher nihayet "bu kakofoninin ortasında, Renuka Barajının Delhi'nin su krizinin tek cevabı olup olmadığı, gerçekten böyle bir" kriz "olup olmadığı ve eğer öyleyse, altta yatan nedenleri ne olduğunu" gözlemliyor. [1]

#VALUE!