412 MW Rampur Hidroelektrik Projesi, Satluj Nehri'ndeki Himachal Pradesh'teki Rampur yakınında yer almaktadır. Bu nehir koşusu ilk olarak 2004 yılında Hindistan Hükümeti tarafından önerildi. Projeye 2004 yılında Çevre, Orman ve İklim Değişikliği Bakanlığı (MOEFCC) tarafından çevre temizliği verildi. Rampur HEP, bir kamu sektörü girişimidir. Satluj Jal Vidyut Nigam Limited'in (SJVNL) Aegis. Şirket, Nepal, Butan, Arunachal Pradesh, Manipur, Uttarakhand ve Himachal Pradesh'te 10 daha hidroelektrik projesi yaptı ve 2020 yılına kadar 6.000 MW'a dokunmayı hedefliyor. Rampur projesi, nehir bitkisinin bir Cascade çalışması olarak tasarlandı ve nehirden herhangi bir su ama Nathpa Jhakri projesinin kuyruklarından. NP ayrıca SJVNL'ye ait ve işletilen ve aynı zamanda eyaletteki birkaç mega baraj projesinden biridir. 400 milyon ABD doları için yeniden yapılanma ve geliştirme için toplam maliyet 670 milyon ABD Doları (1) olacaktır. Rampur projesi, ülkedeki (Sardar Sarovar Barajı'ndan sonra) su altyapı projelerini finanse etmekten on yıldan fazla bir süre sonra Hindistan'daki hidroelektrik sektörüne yeniden katılımında bankanın ilk adımı oldu. 2012'de çok daha sonra proje bir CDM projesi olarak kaydedildi ve Dünya Bankası Fonu'nun bir parçası, Şemsiye Karbon Tesisi Tranche 2. İsveç enerji ajansı bir onay mektubu yayınladı, ancak Dünya Barajları Komisyonu'nu uygulamadan (WCD) AB Bağlantısı Direktifini İhlal Eden Kriterler (2-3). Karbon pazar saatine göre, projelerin eklenmesi tartışmalı olmasına rağmen (4) 100 milyon dolarlık tahmini piyasa değeri. Ayrıca, projenin ekleme endişelerinin çoğunun daha fazla araştırılamayacağını iddia ediyorlar, çünkü temel belgelerden biri olan yatırım analizi halka açık değil. Bunun da ötesinde, projeyi finanse etme kararı CDM oluşturulmadan çok önce alınmıştı; 2011 yılında WikiLeaks tarafından yayınlanan ve Mumbai'deki ABD Konsolosluğu tarafından gönderilen bir kablo, Hint CDM projelerinin CDM finansmanına bağlı olmadığını ve bu nedenle ilavenin geçerli olmadığını belirtiyor (5-6). 0 Ekim 2004'te Hindistan Hükümeti (GOI) ve Himachal Pradesh Hükümeti (GOHP) arasında anlaşma muhtırası (MOU) imzalandı. SJVNL ve Himachal Pradesh Devlet Elektrik Kurulu (HPSEB) arasındaki uygulama anlaşması 20 Ekim 2004'te imzalandı. Aralık 2005'te projeye tekno ekonomik izni verildi. Çevre temizliği 31 Mart 2006 tarihinde Çevre, Orman ve İklim Değişikliği Bakanlığı (MOEFCC) tarafından verildi. > 0 Yerel topluluklar ve ulusal uzmanlar ve analistlerin yanı sıra uluslararası ve ulusal EJO'lar projeyi birkaç cephede güçlü bir şekilde eleştirdi. Yerel sakinlerin tesis inşaatı hakkında duyulmadığı veya danışılmadığı, tazminat önlemleri etkilenen kişilerle müzakere edilmedi ve çoğu zaman uygun şekilde uygulanmadı. 1200 MW Karcham Wangtoo Projesi ve Nathpa Jhakri gibi diğer projelerle birlikte, doğal su kaynaklarının kurutulması, tarım/bahçecilik üretkenliği kaybı ve ağır patlama nedeniyle evlere verilen hasar gibi açıklıklar var. Satluj Havzası hidroelektrik projelerini incelemek için Enerji Müdürlüğü Himachal Pradesh tarafından atanan çevre ve sosyal uzmanlar panelinin bir raporu da yerdeki cılız resminde konuşuyor; Dünya Bankası'nın olağan muzaffer anlatılarına antitetik. Raporda, yasadışı muck damping sorunu, SJVNL'nin yaklaşım yollarını düzeltememesi ve yolları bağlayamaması ile ilgili yerel nüfusdan bahsediliyor. Duttanagar'da spesifik olarak, yerliler yükselen gürültü kirliliğinden, inşaat faaliyetlerinden toz yayılmasından şikayet ederek, tozlaşma sürecini bozarak çiftlik verimini azalttı. SANDRP'ye göre, çevresel etki değerlendirmesi güvenilir verilerden yoksundur (7). Ayrıca, geçici çalışan olan birçok göçmen işçinin çalışma koşullarının yanı sıra sağlık ve güvenlik ile ilgili çok sayıda sorun olduğu da ortaya çıkmıştır (8). Uluslararası nehirler ve SANDRP, projenin Hindistan'da en çok ihtiyaç duyulan elektrik olan zirve gücü üretmediği için projenin gerekçesinin meydan okunması gerektiğine dikkat çekiyor (9).