Kanada tarihindeki çevresel hasara karşı en büyük kolektif yasal işlem olan Pearson (daha sonra Smith) / Inco'da Ontario, Port Colborne sakinleri, Inco'ya (şimdi Vale) karşı kolektif bir dava açtı [3]. Konut sakinleri, rafinerinin topraklarının ağır metal kontaminasyonundan sorumlu olduğunu, ciddi sağlık riskleri oluşturduğunu ve mülk değerlerini azalttığını iddia etmişlerdir [2]. Dava, 2005 yılında bir Kanada Hukuk Mahkemesi tarafından meşru olarak kabul edildi. Bu tür bir girişim ilk kez kabul edildi [3]. 90'lı yıllarda, Port Colborne topluluğu, bölgenin toprağının ve suyunun “nikel ve nikel oksit ile ciddi şekilde kontamine olduğunu tespit etti. Bu kirlilik nüfusun sağlığını riske atar ve kanser ve lösemi gibi ölümcül hastalıklara neden olabilir. Vale Inco rafinerisi tarım ve yerleşim alanlarına yakındır. 2001 yılında Port Colborne'un sakinleri şirkete karşı kolektif bir dava açtılar ”[3]. ve inco nikel, bakır, kobalt ve arsenik tarafından kontaminasyona itiraf etti. Rafineri operasyonu sırasında Port Colborne bölgesine, tahmini 20.000 ton nikel oksit, kanserojen yayıldı [2]. ” Rafineri üzerindeki 500 metrelik duman yığınından kaynaklanan emisyonlar, çevredeki toprakta nikel parçacıklarının birikmesine yol açtı ”[5]. “Port Colborne'un bazı bölgelerinde nikel milyonda 20.000 parçayı (ppm) aşıyor. Ontario Çevre Bakanlığı, konut topraklarındaki nikelin güvenli üst eşiğini 200 ppm olarak görüyor ”[2]. 2001 yılında Inco rafinerisinden [2] yayılan nikel seviyelerine göre azaldı, bir sınıf eylem davası başlatıldı ve başlangıçta sağlık, mülk değeri ve yaşam kalitesi için 750 milyon dolarlık zarar arayan 8.000 davacı [2]. "Davacılar sınıfı, Port Colborne'un çoğunu kapsayan bir alanda konut mülküne sahip olan herkesi, yaklaşık 7.000 mülkün dahil olduğu herkesi içeriyordu. Halk sağlığı kaygıları nedeniyle kışkırtan nikel yatakları, mülk değerlerinin aynı oranda artmadığını iddia ettiler. Yakındaki diğer küçük şehirlerde karşılaştırılabilir değerler "[5]. Dava 18 Kasım 2005 tarihinde sertifikalandırılmıştır. Davacılar, Inco hariç tüm sanıklarla mahkemeden çıkmıştır. Haziran 2006'nın sonlarında, Inco’nun sınıf davası davasını durdurma çabaları Kanada Yüksek Mahkemesi tarafından reddedildi (bu, Inco'nun Vale tarafından devralındığı aynı yıllardır). 6 Temmuz kararıyla sonuçlanan dava, Ekim 2009'da yargılanmaya başladı [2]. Vale ve sakinlere verilen tazminatı reddetti. CAD 1.766.000 $ 'lık mahkeme maliyetleri Vale'ye [1] verildi [1]. 1960'lar: Inco, Port Colborne'da arazi almaya başladı ve ana toprak sahiplerinden biri oldu. Birçoğu “bunun kontaminasyon endişeleri satın almak için belirgin bir girişim olduğuna inanıyordu” [2]. Rafineriden kaynaklanan emisyonlar, Ontario Çevre Bakanlığı'nın "Toprak İyileştirme Kriterleri" nin üzerinde nikel, bakır ve kobalt konsantrasyonları ile kirlenmiş topraklarla sonuçlanmıştır [1]. : Biri 1997'de ve diğeri 1999'da iki çalışma "çevresel maruziyetlerden kaynaklanabilecek olumsuz sağlık etkileri buldu. Şehir, Çevre Bakanlığı (MOE) ve INCO arasındaki bir dizi kamu toplantısından sonra, kontaminasyonun mevcut, geçmişe yönelik bir tehdit oluşturup oluşturmadığını belirlemek için tasarlanmış bir süreç olan toplum temelli bir risk değerlendirmesi yapmaya karar verildi. veya Port Colborne'un gelecekteki sakinleri ve kontamine alanları temizlemek için Inco'nun yapması gerekenler [1]. . Onlarca yıldır, Inco elektrolit nikel veya "yeşil likör" Rodney Street mahallesinin altındaki bir akifere döküyordu. Zamanla, anakayada bir kırık gelişti. 2000 yılına gelindiğinde, bu "yeşil likör" Erie Gölü'ne ve çevreye sızıyordu [2]. Çevre Bakanlığı bir fitotoksikoloji çalışmasının sonuçlarını yayınladı. Nikel seviyelerinin bitki ömrü üzerindeki etkileri hakkındaki bu rapor, seviyelerin çok yüksek olduğu “sıcak noktalar” tanımladı. Bakanlık nihayetinde Inco'ya özellikle yüksek seviyelere sahip 25 mülkü “düzeltmesini” emretti [5]. 0

Haziran 2000: İki sakin, Smith ve Edwards, Çevre Bakanlığı'nın toprağı Rodney Street bölgesi mülklerinde test etmesini istedi. Mülkleri 14.000 ila 16.000 ppm nikel ve 600 ppm'den fazla kurşun içerir [2]. Şehirlerindeki nikel kontaminasyon problemini ele almak. Smith davada baş davacı oldu [2]. Sakinler dava açtı [1]

2002: Dava 2002'de sertifikalandırılamadı (ancak daha sonra sınıfı sınırlamak için değiştirildi ve sadece mülkün devalüasyonuna odaklandı ). Ekim ayında, dünyanın dört bir yanındaki insanlar, Kanadalı bir madencilik şirketine karşı ilk küresel eylem gününde Newfoundland, Ontario, Guatemala, Endonezya ve Kanaky-New Caledonia'da halka açık sunumlar, film gösterimleri ve nöbetler gösterdiler. Kasım 2005: Suit temyizde sertifikalandırıldı [1]. Rio Doce, veya C.V.R.D. ”[6] 0

Ekim 2009: Başlayan üç aylık deneme [5]. Temmuz 2010: “Ontario Yüksek Mahkemesi Adalet J.R. Henderson, sakinlerle birlikte taraflı ve Port Colborne'da 7.000'den fazla hane ödülü verdi. Port Colborne'un doğu tarafında yaşayanların her biri 9.000 dolar ve Batı Yakası, 2.500 dolar kazanırken 23.000 dolar ödül aldı. Vale (eski adıyla Inco) şirketin itiraz edeceğini söyledi ”[2]. 2010 yılında davacının, yasal kanıt yükünü artırarak yeterli ekonomik zarar kanıtı sağlamadığını tespit etti. Çevre sınıfı eylemi ve Port Colborne sakinlerine 36 milyon dolarlık ödül verildi. Mahkemenin üç üyeli paneli oybirliğiyle davacıların Inco'nun kendilerine karşı sorumlu olduğunu kanıtlamadığına karar vermiştir. Mahkeme, bu cephede başarılı olsalar bile, davacıların Port Colborne’un mülk takdir oranlarında gerçek bir kayıp gösteremediğini söyledi. Talepleri atmanın üstünde, mahkeme davacılara Inco'ya 100.000 dolar ödemelerini emretti. [5] 0 0 Nisan 2012: Kanada Yüksek Mahkemesi Vale ile taraftı ve sakinlere verilen tazminatı reddetti. Vale'ye 1.766.000 CAD tutarında mahkeme masrafları verilmiştir [1].