1986'da, Avrupa Topluluğuna katıldıktan kısa bir süre sonra, Portekiz, Atık Yönetimi Politikasını değiştirdi: Hükümet, Estarreja'da bir yakma tesisi oluşturmak yerine, 94/67 / CE sayılı Direktif uyarınca ortak yakma teknolojisini benimsemeyi seçti. 1996 yılında, Atık (Portekiz Çevre Ajansının bir parçası olarak) enstitüsü yarattı ve sağlık sektöründen atıklar da dahil olmak üzere endüstriyel (tehlikeli ve tehlikeli olmayan) ve kentsel atıklarla ilgili stratejiyi tanımlamaya başladı. Öncelik, yakıt veya hammaddeler olarak kullanılarak endüstriyel atıklara "değer ekle" olduğundan, atıkları çimento fırınlarında yakmak, "mükemmel bir çözüm" haline geldi: çimento üretimi için daha az yakıt kullanılarak ve tehlikeli atıkların yeniden kullanılmasına izin verildi. . Bazı atıklar bu süreçte kullanılmadan önce tedavi edilmelidir ve bu durumda çimento fırınları uyarlanmalıdır. 1996 yılında, Fransız merkezli Suez Lyonnaise Des Eaux ile birlikte iki ulusal çimento şirketi, Secil ve Cimpor, SCORECO adında bir konsorsiyum oluşturdu. Temmuz 1997'de, SCORECO ülkedeki atık üretimi ve çimento fırınlarında (yılda 16.000 ton atık) yanmış olan atık türleri hakkında bir çalışma yaptı. Protestolar 1997 ile 2000 yılları arasında Macira'da ve daha büyük yoğunluklu, 1998 ile 2002 arasında hava kirliliği ve bitkiden gelen gürültü nedeniyle Souselas'ta daha fazla yoğunlukla gerçekleşti. Souselas'taki epidemiyolojik çalışma, yerel topluluğun üyeleri arasındaki tümörlerin ve solunum yolu hastalıklarının görülme sıklığının, Portekiz'in orta bölgesindeki diğer topluluklardan daha yüksek olduğunu gösteriyor. 1998 yılında Coimbra'daki STK'ların ve yerel kurumların koalisyonu, birlikte yakma mücadelesi (COMISSÃO de LUTA CONTRA A COINCINERRAŞÃO) olarak yaratılmıştır. Faaliyetleri, bir epidemiyolojik çalışmaya olan talebi haklı çıkarmak için bilimsel argümanları hazırlamak, projenin askıya alınmasını (Portekiz'deki en büyük dilekçelerden biri), sokak gösterileri düzenlemek ve Greenpeace ve yerel kurumlarla koordinasyon çabalarını düzenleyen bir dilekçe için 50.000 imza edinmek üzere yer aldı. 1999 yılında, hükümet sürecin analizinde bağımsız bir bilimsel komisyon yarattı. 2000 yılında, bitkinin Macira'dan Outão'ya yerini değiştirdi. Bu, yeni konumdaki protestoların başladığında ve daha sonra iki yıl devam ettiği zamandı. Arrábida Doğa Parkı'nın içinde olduğu için konumu seçimi tartışmalı. Aralık 2001'in sonunda yeni bir hükümet seçildi. Ko-yakma planını iptal etti ve atık yönetimi için yeni bir strateji geliştirmeye başladı. Günümüzde, Atık, Macira'nın çimento fırınlarında (Secil'e ait) ve Alhandra (Cimpor'un sahip olduğu), ancak yerel, bölgesel veya ulusal düzeyde bir çatışma geliştirmedi.
Ve
ve şu anda operasyonel olan ortak yakmacılara gelince:
ve
● Cimpor-Souselas, 2008'den bu yana tehlikeli ve tehlikeli olmayan endüstriyel atıkları işbirliği için bir lisansa sahipti. Yeniden kullanılan atıklar hayvan yemeklerini içeriyor , lastik bileşenleri ve orman artıkları (biyokütle), diğerleri arasında. 2016 yılında, bir grup vatandaş, kendi lehine hüküm süren Kuzey Merkezi İdare Mahkemesi'nden önce bir şikayet getirmiştir. Şirketin lisanslarını ve muafiyetini, tehlikeli atıkların yakılmasında çevresel etki değerlendirmesi yapılması zorunluluğunu yürütme yükümlülüğü iptal etti.% $ Ve
● SECIL-MACEIRA-LIZ Co-Innerator (SECENTOS MACEIRA E PATAIAS, SA - CMP) Gândara Dos Olivais'te, Marrazes Parish'te, ilçede ve Leiria Belediyesi, 2006 yılından bu yana endüstriyel atıkları (kullanılan lastikler) işbirliği için bir lisansa sahipti.% Ve
● Secil-Outão Co- Anunciada Parish'te, Setúbal'in ilçesinde ve Belediyesi'nde, Anunciada Parish'te (Companhia Geral de Cal E Cimento, SA) doğrama makinesi, Haziran 2005'ten bu yana tehlikeli olmayan endüstriyel atıkları ve Ekim ayından bu yana tehlikeli atıklar için bir lisansa sahipti. 2006.
Ve

Portekiz'de işbirliği teknolojisine sahip çimento fabrikaları Secil (Outão) ve Cimpor (Souselas) ve Secil / CMP (Macira Liz). Scoreco, yılda 16.000 ton atığın birlikte yakma için uygun olacağını hesaplayan bir çalışma yaptı.