Tahran'da Atık Yönetimi Hakkında Arka Plan Bilgileri

2016 yılında Tahran Atık Yönetimi Örgütü yıllık atık üretim oranlarının yaklaşık 7,2 milyon ton olduğunu tahmin etti. Bu atığın yüzde 70 ila 75'inin komposta dönüştürülebilen organik malzeme olduğu söyleniyor, yüzde 20 ila 25 geri dönüştürülebilir kuru malzemelerdir ve kalan yüzde 5 ila 10 diğer atıklardan oluşur [4]. > 0 Tahran Atık Yönetimi Örgütü Başkanı Hossein Jafari'ye göre, atıkların bir kısmı yakıt üretimi için yakılmış, kompost üretimi için başka bir kısım kullanılır, bazıları Kahrizak depolama alanına getirilir [ 5] ve plastik ve alüminyum gibi değerli geri dönüştürülmüş malzemeler içeren kısım, İran şirketleri tarafından Çin ve Pakistan gibi ülkelere ihraç edilmektedir [1]. Jafari ayrıca Tahran Atık Yönetimi organizasyonunun kuru geri dönüştürülebilir tüm atıkları kendi başına toplayamadığını açıklamaktadır, bu nedenle diğer kuru geri dönüştürülebilir atıkların önemli bir kısmı, sağlıksız ortamlarda çalışan atık kovanları tarafından doğrudan çöp kutularından toplanır [5].

plastik ve “Kir Altın Mafyası” nın yükselişi /kod >

Tahran'ın gayri resmi geri dönüşüm sektöründe faaliyet gösteren atıkların kesin miktarı hakkında güvenilir bir bilgi yoktur. İran’ın yerel meşrubat üretiminde polietilen tereftalat (PET) benimsemesinin, bazen “kir altın mafyası” olarak adlandırılan bir yeraltı operasyonunun yükselişini tetiklediği söyleniyor [2]. Geri dönüştürülmüş PET, bilgisayar ambalajı için kullanılan liflere dönüştürülebilmesi nedeniyle özellikle değerlidir. PET'in piyasaya sürülmesinden kısa bir süre sonra, yaklaşık 200 özel mülkiyete ait geri dönüşüm tesisi, PET'in toplanması ve ihracatı ile uğraştı ve 2008 ve 2014 yılları arasında bu bitkilerin yaklaşık 3 çeyreği kapatıldı. Bunun, yasal toplayıcılardan önce atık toplamak için ucuz işgücü kullanan “kir altın mafya” nın sonucu olduğu tahmin edilmektedir ve aynı zamanda geri dönüşüm tesislerine sattıkları malzemelerin fiyatlarını kontrol eder [1]. Daha spesifik olarak, Wastepickers toplanan eşyalarını sadece 10 kg aralığında atık satın alan ilk yasadışı koleksiyoncuya satıyorlar. Bu ilk yasadışı koleksiyoncular daha sonra genellikle 100 kg aralığında satın alan orta seviye satıcılara satıyorlar. Son olarak, üst düzey satıcı, malzemeyi ihracat için hazırlayan yasal geri dönüşüm tesislerine metrik ton atık satmaktadır [1]. Daha önce de belirtildiği gibi, bu “kir altın mafya” nın tepesi, Tahran'daki en sosyal ve ekonomik olarak yoksun insanlar olan düşük ücretli işçileri kullanır, genellikle okuma yazma bilmeyen ve şehrin kenarlarında yaşarlar [14]. Kod> 0

Azad News Ajansı tarafından röportaj yapılan bir Afgan atık seçici Latif'e göre, birkaç yıldır İran'da yaşayan kuzeni, atık seçici olarak “iyi para” kazanıyor . “Geçen yıl beni bu kazançlı işte çalışmak için İran'a gelmeye teşvik etti. Bana aylık 385 dolar (15 milyon rial) ücret sunan ve paylaşılan konaklama sunan 'patronuna' tanıtıldım. Verilen saatlere dayanarak, daha da fazla ödenir ”[6]. Çocukların Tahran'da WasTePicker olarak istihdam edilmesi

Daha endişe vericidir, “kir altın mafyasının” çocukları tekliflerine giderek daha fazla istihdam ettikleri gerçeğidir. 2017 yılında, Çocuk Hakları Sözleşmesi üzerine Ulusal Organ Sekreteri Mozafar Alvandi, Tahran'daki çocukların atıkçılarının Tahran Muncipality tarafından yasal olarak çöp kutularını aramalarına izin veren özel kartlara sahip olduklarını ortaya koydu. Bu kartlar aslında satın alınmalı ve çocuklara ayda yaklaşık 78,5 dolarlık atıklara mal oldu. Ayrıca, bu çocuk atıklarının yaklaşık% 60'ı mültecidir [7]. İran bilgin Mariam Abazeri'ye göre, Afgan çocuklarının atıkçı olma eğiliminde olmasının ana nedenlerinden biri, yasal olarak Tahran'da okulda olmalarına izin verilmemiştir [17]. Bu, şehir yetkililerinin sadece sorunun farkında olduğunu değil, aynı zamanda çocukların bu tür güvencesiz çalışma koşullarına girmesini önlemek yerine bu faaliyetlerin devam etmesini sağladığını açıkça gösteriyor. Kod> Bu ayrıca Mayıs 2018'de Tahran Belediye Meclisi Ilna Haber Ajansı Üyesi Elham Eftekhari tarafından teyit edildi: “Belediyede bariz gerekçeler, çocukların zor işlerde, özellikle atık toplanmasını sömürmesini kolaylaştırıyor.” [16] 0

Siyasi aktivist Masoud Dalvand tarafından yönetilen bir blog olan Freedomstar'a göre, çocukların ortalama yaşı 12 yıldır. Günde 10.5 saate kadar çalışırlar ve genellikle günde 70 ila 80 kilogram çöp taşıdıkları için AIDS, hepatit, cilt lezyonları, çocuk felci ve omurga problemleri gibi çeşitli şiddetli hastalıklara maruz kalırlar. Bu israfı çocukları genellikle doğrudan çocukları işe alan veya garajdan sorumlu bir yetişkin atıkçısı koyan yükleniciler tarafından işletilen çöp toplama garajlarında yaşar ve çalışırlar. Bu garajların sahibi, istihdam ettikleri her çocuk için ayda yaklaşık 120 dolar alıyor ve İmam Ali Derneği üyesi Susan Maziarfar tarafından yürütülen ankete göre, görüşülen 600 çocuğun yüzde 40'ı okuma yazma bilmeyen, yüzde 52'si çöp çöplerinde, 48 iken 48 iken yaşıyor Yüzde çok güvencesiz evlerde yaşıyor. Çöpleri ayırırken çocukların sadece yüzde 62'si eldiven giyiyor. Bu korkunç koşulların yanı sıra, bu çocuklar genellikle belediye ajanları tarafından vahşilikle karşı karşıyadır. Tahran'dan röportaj yapan bir çocuk, çöpte geri dönüştürülebilirler aradığı için kulağının bir tıraş makinesi ile kesildiğini söyledi. Her gün toplanan 70 ila 80 kilogram çöpü de elle taşınır, çünkü belediye ajanları genellikle arabalara el koyar [12]. Tahran'ın sökülmesi ve kurtarılması. Bu alanlar yasadışı atık ayırma faaliyetlerine ev sahipliği yaptı ve birimlerin her biri uyarılar gönderildi, şu anda 11 vaka yayınlanıyor ve yürütülüyor. Hassan Babaei'ye göre, Kharavan'daki toksik bileşiklerle dumanı serbest bırakacak şekilde çalışan birçok yasadışı geri dönüşüm merkezinde yaklaşık 3000 yabancı aktiftir [16]. 2019'da İran milisleri, bir mahkeme kararının infazıyla Tahran Bölgesi 20'deki yetkisiz bir atık toplama birimini yok etmek için harekete geçirildi [13]. Mülkün sahibi şimdi kovuşturuluyor ve bu, çocukları atıklılar olarak istihdam eden çöp garajlarından biri olabilir. >

Ekonomik zorluk dönemlerinde ileriye doğru yollar

2019'da İran'ın enflasyon oranındaki keskin bir artış sonucunda, 2017'de yüzde 9,6'dan 2019'da yüzde 23,8'e, İranlı bir sosyolog Amanollah Gharai Moghadam, bağımlılar ve çocuklardan ayrı olarak, ekonomik olarak marjinal İranlılar ve Afgan mültecilerinin yanı sıra, sokaklar. Aslında, Tahran'daki atıkçıların çoğunluğu 18 yaşın altındaki Afgan mülteciler ve şehri çevreleyen yoksul getto sakinleri [8]. Tahran Atık Yönetimi Örgütü, Tahran sakinlerinin tümü atık ayrımı için aynı planı uygulayacaksa, atıkların sayısının azalacağını savunuyor. Şimdiye kadar, program Tahran sakinlerinin çoğu kuru ve organik atıkların ayrılması ile uymadığı için başarısız oldu [6]. Aynı görüş aktivist ve sosyolog M. Zohoorian tarafından ifade edilir, ancak daha aşağıdan yukarıya bir ortamda: “Çöpün ayrılması için her şeyden önce inşa edilmelidir. Ayrıca, çoğunlukla küçük konut birimlerinde yaşayan topluluk halkının yaşam koşullarına göre, atıkların ayrılması için sadece iki kutu kullanmayı bekleyemez. Atık ayırma kaynakta yapılırsa, atık kutuları boş olacak ve artık çöp koleksiyonunu görmeyeceğiz ”[14]. Tahran'daki çocukların çalışmalarına karşı Dünya Gününden Kamil Ahmadi şunları söyledi: “Vatandaşlık eğitimi altyapısı sağlamak bu sorunu çözmek için başka bir etkili yolu olacak. Örneğin, vatandaşlar çöplerini ayırmazlar. Vatandaşlar atıkların evde ayrılmasından sorumlu tutulursa, bu sorunun bir kısmı çözülecektir. Kendimize bir dükkandan alışveriş yaparken kaçının plastik bir çanta almayı reddettiğini sormadan büyük miktarda atık yapıyoruz? Çünkü şehir hayatımız çok tembel hale geldi ”. Birçok atıkçının yasadışı Afgan göçmenleri olduğu gerçeği söz konusu olduğunda, Ahmedi en iyi çözümün 15 yaşın altındaki çocukları Afganistan'a geri göndermek ve İran'da 15 yaşın üzerindeki çocukları tutmak olduğunu belirtiyor. Devlet kurumlarının yardımıyla bir eğitim alabilirler [15].

Tahran atıkçıları ve özellikle çocukların şu anda karşılaştığı korkunç koşullarla mücadele eden/planlayan somut bir proje gibi görünüyor. Bunun nedeni, Tahran'daki gayri resmi atık sektörü ile ilgili belirli bir STK'ların olmaması olabilir. Ancak, bazı çok ön önerilerde bulunulmuştur. Bunlar "Proje Sonucu" bölümünde bulunabilir.