Anlong Pi dökümü, Kamboçya'nın ana turist kasabası Siem Reap ve Ankor tapınaklarına yaklaşık 30 km uzaklıktaki Trapaing Thom komünisinde yer almaktadır. Siem Reap eyaleti için hane halklarından, işletmelerden ve turizmden atık alan, aynı zamanda hastane ve diğer tehlikeli atıklardan [1] [2] [3]. 0 Anlong Pi Dökümü 2008 yılında düzenli depolama olarak açıldı ve o zamandan beri hızla genişledi, böylece operatör GAEA çevre çiftçilerden ek arazi satın aldı [2] [4] [5]. Şirket ayrıca eyalette atık toplama sorumludur ve günde yaklaşık 280 ton çöp toplar. Angkor'da günde 30 ton ek üretilir ve V-Green tarafından toplanır. Daha iyi maaşlar ve çalışma koşulları talep etmek için 2019 yılında greve giden yaklaşık 500 toplama sözleşmesidir [2] [6]. Tüm bu atıklar Anlong Pi'ye getirilir ve yıllar boyunca yüzlerce metre boyunca herhangi bir kontrol olmadan atıldı. Organik ve inorganik çöplerin bir karışımı olan sıkıştırılmış atık dağlar, toprağı, yeraltı suyunu ve havayı kirleten toksik dumanlar, gazlar ve sızıntı suyu üretir. Yağış ve rüzgarla, kontaminasyon daha da çevreye yayılır. Dökümün bazı kısımlarında, atık derin çukurlarda su üzerinde yığılır ve geri dönüştürülebilir malzeme seçmek için sadece çocukların kararsız katmanlar üzerinde yürümelerine izin verir. Atık ayrıca, daha da artan atık hacimleri için yer açmak için döküm işçileri tarafından düzenli olarak yakılır ve daha da toksik duman oluşturur [4] [5]. Gayri resmi atık seçiciler, gıda ve geri dönüştürülebilir malzemeler toplamaktan yaşayan ve hayatta kalan Anlong Pi dökümünde çalışır. Bunlardan 100'den fazlası, bazıları günde 10 saate kadar çalışmak için okuldan ayrılan çocuklar. Bazı atık seçiciler yakındaki köylerden gelirken, diğerleri doğrudan çöplükte yaşar - sert koşullar altında, su ve sanitasyon olmadan ve sürekli kontaminasyona maruz kalır [4] [5] [7]. Bu nedenle, ishal ve solunum hastalıkları gibi hastalıklar yaygındır ve ayrıca keser ve çürüklerdir. Bu Edjai - Kamboçya'da atık seçiciler olarak adlandırılırken - genellikle tüm hayatlarını dumpsites'de geçirmiş, bulabileceklerinden yaşar ve plastik şişeler ve metaller gibi geri dönüştürülebilir malzemeler satmaktan küçük bir gelir elde eder - ki bu genellikle fabrikalardaki maaşlardan daha yüksektir veya inşaat. Geri dönüştürülmüş materyal, genellikle yurtdışındaki geri dönüşüm merkezlerine satan ve kârın daha büyük marjlarını alan aracılara satılır. Atıklar günün her saatinde gelir, böylece bazı Edjai geceleri meşalelerle bile çalışır. Bu atıkların önemli bir kısmı turistik alanlardan kaynaklanmaktadır, böylece şanslı bir günde daha değerli öğeler bile bulabilirler [5] [8] [9] [10] 0 0 Ancak, Anlong Pi turistik yerlerden çıkarılan atıklar alırken, turizmi de çekmeye başladı. Gazetecilerin rapor ettiği gibi, turist grupları, ziyaretlerinin bunlar üzerindeki psikolojik etkilerini göz önünde bulundurmadan, tehlikeli koşullar altında çalışan çocuklara ve fakir insanlara fotoğraf çekmek ve bakmak için günlük olarak duruyorlar. Göründüğü gibi, bu tür "fakirlik" biçimleri artık Kamboçya'nın dökümlerinde yaygın olarak yayılmıştır (ayrıca ejatlas'ta ilgili vaka girişine bakın) ve hatta depolama operatörlerine siteye girmek için ödeme yapan rehberli turlarla bile sunulmaktadır [5] [7] . 0

Atıkların kontrolsüz boşaltılmasının etkileri gittikçe daha fazla hissedildiğinden, Trapaing Thom komün köylüleri çöplüke karşı harekete geçmeye başladı. 2015 yılında insanlar bir protesto düzenlediler ve yetkililerin çöpü yerini değiştirmesini isteyen 430'dan fazla imza içeren bir dilekçe sundu. Birkaç yıl boyunca, kontaminasyonun neden olduğu sürekli koku, sinekler, hastalıklar ve solunum hastalıkları gibi sorunlarla yaşadıklarını söylediler. Atıklar evlerinin yanına bile atılacak ve kontrolsüz atık taşması sığırların otlatmasını ve balıkları öldürmesini durdurdu. Siteyi ziyaret eden Kamboçya İnsan Hakları Derneği (ADHOC) araştırmacısı, toplum üzerindeki çevre ve sağlık etkilerini kabul etti ve yetkilileri alternatif bir yer arayışını hızlandırmaya çağırdı ve operatör bu arada kokuyu azaltmanın yollarını bulmaya çağırdı [ 11].

Ağustos 2017'de Gaea, kapasitesine ulaşan So-Far kullanılmış Dumpsite yakınında yeni bir çukur açtı. Atık toplayıcıların erişimini önlemek için metal bir çitle sabitlendi. Bir yanıt olarak, 100'den fazlası giriş caddesini çöpe attı ve yeniden açılmasını istedi. GAEA, çevre ve güvenlik standartları ve kaza riskiyle ilgili önlemlerini açıkladı ve daha önce toplulukla diyalog aradığını ve onlar tarafından reddedilen 120 atık seçiciyi kullanmayı teklif ettiğini savundu. Aslında, teklif, başka bir perspektifi olmayan sitede çalışan çok sayıda çocuk ve yaşlılar için geçerli değildi, yetişkin atık seçicilerinin çoğu bağımsız işçiler olarak şu anda sunulanlardan daha iyi bir yaşam süreceklerini söyledi. ve ayrıca ek işler alma konusunda daha fazla özgürlüğe sahiptir. Şirketin müzakere etme girişimlerine rağmen, grup birkaç gün boyunca ablukaya devam etti. Kamyonlar Dumpsite erişemediğinden, Siem Reap'taki atık toplama kesintiye uğradı ve turizm endüstrisi sokaklarda çöplerden şikayet etmeye başladı [10] [12] [13]. Son olarak, Prasat Bakong yerel valisi müdahale etmeye geldi ve medyaya şunları söyledi: “Şirket ve köylülerin sorun çıkarmayı bırakmasını istiyoruz” [10]. 2018 yılında, Trapaing Thom Commune sokakları, kapanmasını talep etmek için en az üç kez toplanan çöplükten etkilenen sakinler tarafından tekrar engellendi. Yerliler, özellikle atık suyun kanallarına ve çeltik tarlalarına akacağı yağmur mevsimde, yeni çukurun neden olduğu kötü koku ve devam eden kontaminasyon hakkındaki şikayetlerini yeniledi. Medya raporlarında, suyun içmek için güvensiz hale geldiğini ve birçok insanın hastalandığını açıkladılar. Atık şimdi çevreye giderek daha fazla döküldü ve köylüler ve tarım üzerindeki baskıyı daha da artırdı. Çiftçiler durumun dayanılmaz hale geldiğini, ancak köyün anavatanı olduğu ve gidecekleri başka bir yerleri olmadığı için ayrılamadıklarını söyledi. Yerel ve eyalet yetkilileri daha sonra şirketten yeni bir yer bulmasını istedi. Gaea sorunları kabul etti, ancak yetkililerin yeni bir site sağlamasını bekleyebileceğini söyledi [1] [2] [14]. Eylül 2019'da topluluk tekrar protesto etti ve uzun zaman önce açıklandığı gibi bir çözüm bulamadıkları için şirket ve kamu yetkililerini suçladı ve böylece vaatler yenilendi [1]. 0 Şimdi olduğu gibi, site bir noktada taşınabilir, ancak bir yandan atık toplama ve geri dönüşümün kesişen sorunlarını çözmek için bir çözüm, diğer yandan yoksulluk ve insan hakları Görünürde görünmüyor. Resmi bir sistemin yokluğunda, bugün Kamboçya'da geri dönüşüm büyük ölçüde sokaklarda ve düzenli depolama alanlarında değerli materyalleri toplayan ve geri dönüştüren, genellikle herhangi bir tanınma ve sadece kârın sadece küçük marjlarını alan Edjai'ye dayanmaktadır. Foto muhabiri Miguel Jeronimo'nun belgelediği gibi, Kamboçya'daki geri dönüştürülebilir malzemeler, yeniden işlenene kadar tipik olarak beş ila yedi orta kişiyi geçiyor: atık seçiciler bu çizginin başlangıcında, ortada daha küçük ve daha büyük tüccarlar ve çoğu durumda geri dönüşüm fabrikaları, diğer uçlarda geri dönüşüm Yurtdışı [3]. Kamboçya Eğitim ve Atık Yönetimi Örgütü'ne (Comped) göre, geri dönüştürülmüş tüm atıkların sadece yüzde 15-20'sinin talebin çok düşük olduğu ülkede kalırken, geri kalanı ihraç edilmektedir [4] [13]. Bununla birlikte, daha önce büyük bir atık ithalatçısı olan Çin gibi ülkeler, belirli atık türleri (örn. Plastik) için ithalatları yasaklamışlardır ve Tayland ve Vietnam gibi ülkeler takip etmeyi planlıyorlar. Bu, geri dönüşüm faaliyetlerinin ve şu anda bunlara bağımlı olan insanların geçim kaynaklarının, geri dönüştürülebilir ürünler satmak daha zor ve daha az karlı hale gelirse giderek daha fazla tehdit altında olduğu anlamına gelir. Ayrıca, küresel olarak kişi başına tüketilen en yüksek plastik torbalardan birine sahip olan Kamboçya'nın yakında daha fazla miktarda atıkla uğraşması ve geri dönüşümü iyileştirmeye zorlanması gerekebileceği anlamına gelir [3] [13]. Kod> 0

2016 Comped rakamlarına göre, Kamboçya'nın depolama alanlarında verdiği katı atık miktarı 2004'ten bu yana dört katına çıktı, yine de tüm atıkların sadece yüzde 40'ı toplanmaktadır [4]. GAEA'ya göre Siem Reap eyaletinde günde yaklaşık 400 ton atık üretiliyor, ancak sadece 280 ton toplanmaktadır. Atık hacimleri sürekli olarak artarken, resmi bir geri dönüşüm sistemi yoktur. Kamboçya'nın diğer bölümlerinin aksine, atıklar bireysel olarak abone olan ve atık bertarafı için ödeme yapan hanelerden ve işlerden toplanır, bu da birçok mahallede yasadışı dampingleri teşvik eden çok fazla çöp alınmadığı anlamına gelir. GAEA bunu ilin bazı bölgelerinde teknik ve altyapı sorunları ile açıklıyor. Sakinler, sırayla, ödeme yapmasına rağmen atık almadığı için şirketi suçladılar [2]. ), Kamboçya'daki tüm atık toplayıcıların yaklaşık yarısı, okuma yazma bilmeme sorununa bağlantı veren çocuklardır. Atık toplayıcıları günde ortalama 4000 ila 5000 riel (1 - 1.20 USD) (yaklaşık yarısı) kazanır, bu hala diğer bazı işlerden daha fazladır [3] [15]. 1.500 ve 2.000 arasında Edjai'nin ülkenin dökümlerinde tek başına çalışacağı tahmin edilmektedir [4]. Anlong PI'de atık seçicilerin daha fazla organize edilmesi ve harekete geçirilmesi hakkında hiçbir bilgi olmasa da, plastiksiz Kamboçya gibi sivil toplum girişimleri şimdi SIEM Reap'te atıkları azaltmayı ve geri dönüşümü artırmayı hedefliyor; Bazı STK'lar ayrıca Anlong PI gibi topluluklarda çocuk işçiliği ve yoksulluk sorunlarını ele almaya çalışmış gibi görünmektedir, genellikle geri dönüştürülmüş materyallerden üretimden yaşamayı ve alternatif yolları sağlamaya çalışıyor [2] [9].

Anlong Pi köyü, Prasat Bakong bölgesinde, Siem Reap şehrinden yaklaşık 30 kilometre ve Angkor Tapınakları'nda Trapaing Thom komisyonunda yer almaktadır. Dumpsite 2008 yılında açıldı ve şu anda sadece 3 hektar kullanımda olmasına rağmen 8 hektarlık bir alanı kaplıyor. Arazi çiftçilerden satın alındı ​​ve Anlong Pi köyü ve çeltik tarlaları sınırları. [2] [4] [12] Anlong Pi Dökme, SIEM Reap eyaletindeki atık toplama işleminden sorumlu olan Çevre Bilinçlendirme için Küresel Farklı Eylem (GAEA) tarafından yönetilmektedir. Şu anda günde yaklaşık 280 ton atık topluyor, ancak ilde günlük yaklaşık 400 ton üretiliyor. [2]